ഞാന് അപ്പോള് എവിടെ ആയിരിക്കും പാച്ചു

ഒരികലും ഞാന് മറകാതതതും നീ ഒരികലും ഒർകാത്തതുമാണു നമുടെ പ്രണയം…. പിന്നെ എങ്ങനെ നീ ഒർക്കും നീ എന്നെ വേദനിപ്പിച്ച വാകുകൾ എന്താണെന്നു…. നീ അറിഞ്ഞിട്ടു പ്പോല്ലും ഉണ്ടവില്ല ഞാൻ വേദനിചു എന്നു…
ഏകാന്തതയിൽ ഞൻ വെറുതെ ഒന്നും ഓർക്കാൻ ഇല്ലാതെ ഇരിക്കുംനേരത്തായിരിക്കും നിന്റെ ആ ശബ്ദം എന്റെ ഹ്രിദയത്തെ അറുതു മുറിച്ചു കൊണ്ടു ഒർമയിൽ മിന്നിമറയുക…. “എന്റെ മരണ സമയതെങ്ങിലും നീ എന്നെ വന്നു കണാൻ ശ്രേമികുമോ” എന്നു ഞൻ ചോദിച്ചപ്പോൾ “ഞാൻ അപ്പോൾ എവിടേ ആയിരിക്കുമെന്നറിയില്ലഡാ…. അതു കോണ്ടു നിന്നെ എങ്ങിനെ വന്നു കാണാനാ..” എന്ന നിന്റെ വാകുകൾ…പിരിയാൻ തീരുമാനിച്ച നിന്റെ അവസാന സംഭാഷണതിലാണു നീ ഇതു പറഞ്ഞതെങ്ങിലും എന്റെ ജീവിതാവസാനം വരെ എന്റെ ഉള്ളിൽ അതു നീറി കൊണ്ടേ ഇരിക്കും… പലപ്പോഴും നീ എന്നിൽ നിന്നു അകലാനായി ഓരോ കാരണങ്ങൾ കണ്ടെതുമ്പൊൾ ഞാൻ ഒന്നും കണ്ടിലെന്നു നടിച്ച് നിന്നോട് വഴക്കു കൂടതെ ഇരുന്നു…. എന്നാൽ നീ എന്നിൽ നിന്നു അകലണമെന്നു തന്നെ നിശ്ചയിച്ചിരുന്നു… പിന്നെ എനിക്കു എന്തു ചെയ്യാൻ കഴിയും..
നീ എന്റെ കൂടെ ഇല്ലെങ്ങിൽ എന്റെ ജീവിതം വ്യർതമാണെന്നു വിചാരിചിരുന്ന എന്നെ നീ പടിപ്പിചു തന്നു നീ എല്ലാതെ എങ്ങിനെ ജീവിക്കാം എന്നു… നീ അറുതു മുറിച്ചു കളഞ്ഞ എന്റെ ഹ്രിദയവും കൊണ്ട് ഞാൻ കുറേ നാൾ നടന്നു എങ്ങിനെ ജീവികണം എന്നറിയതെ… അങ്ങനെ അതും ഞാൻ പടിച്ചു നീ കാരണം….. എന്റെ പ്രണത്തിന്റെ അർഥം പൂർണമായി മനസിലാക്കാൻ കഴിയാത്ത നിന്നെ ഞാൻ സ്നേഹിച്ചതു ഒരിക്കലും ഒരു തെറ്റായി എനിക്കു തോന്നിയിട്ടേ ഇല്ല… നീയാണു എന്നെ ജീവിതം എന്ന്താണെന്നു പടിപ്പിച്ചതു…
നീ എന്നൊട് പറഞ്ഞിടുണ്ട് എന്റെ തൂലികയിലെ ഓരോ വാകുകളും നിനകു വേണ്ടി മാത്രം ആയിരികണം എന്നു.. ഞാൻ എഴുതുന്നതു എല്ലാം നിനകു വേണ്ടിയയിരുന്നു….എന്നെ നീ മറന്നാലും…. ഒരികലും നമ്മുടെ പ്രണയം മരിക്കില്ല..കരണം എന്നും അതു എന്റെ വാകുകലിലൂടേ ജീവിചു കൊണ്ടേ ഇരിക്കും…. എന്റെ മരണം വരെ… നീ എന്നെ വന്നു കണ്ടിലെങ്ങിലും!!!!!