ഓര്‍മയുണ്ടോ ആ പൂകള്‍

“ ഞാൻ നിനക്കു നൽക്കിയ പൂകൾ എവിടെ??? ഞാൻ ഒരുപാടു തിരഞ്ഞു…. കണ്ടെത്താൻ ആയിലാ… നിന്റെ ഒർമകളിലും നിന്റെ മനസിലും നിന്റെ ഓർകുട്ട് ആൽബത്തിലും ഞാൻ തിരഞ്ഞു.. എവിടെയും എനികതു കാണാൻ പോല്ലും കഴിഞ്ഞിലാ…നീ അതു ഡിലീറ്റ് ചെയ്തോ? അതോ എന്നെ ഒഴിവാകിയതിനൊപ്പം നീ ആ പൂകളേയും കളഞ്ഞോ?? നിനകു ഒരുപാടു ഇഷ്ടമുള്ള എന്റെ കയ്കളിൽ ഉണ്ടയിരുന്ന ആ പൂകൾ….. എന്താ നീ അതു മറന്നു പോയൊ??
നിനകു വേണ്ടി ഞാൻ ഒരു പൂന്തോട്ടം നട്ടു നനചു വളർത്തിയിരുന്നു…ആരോടും ഒരു കാരണവും പറയാതെ ഞാൻ അതു കുറചു മാറ്റിയാണു നട്ടു പിടിപിച്ചതു… നിനകു ഇഷ്ടമുള്ള ചുവന്ന റോസും ഗുൽമോഹറും എല്ലാം ഉണ്ടായിരുനു ആ കൂട്ടത്തിൽ.. ഒരോ പൂകൾ വിരിയുമ്പൊഴും നിന്നെ ഞാൻ ഒർക്കുമായിരുന്നു… നിന്റെത്തായി എന്റെ അടുതുണ്ടായിരുന്ന ആ പൂന്തോട്ടവും ഇന്നു നശിചു പോയിരിക്കുന്നു…. കാലം എല്ലാ ദുഖങ്ങളും മായ്ച്ചു കളയും എന്ന് പറയുമെങ്ങിലും…!!!!!”

“അവസാനം ഞാൻ അതു കണ്ടെതി……നിന്റെ ഓർകുട്ട് ആൽബത്തിൽ നിന്നു…വെറുമൊരു ഫ്രണ്ട് തന്ന റോസ് എന്ന ലേബലലിൽ…..”

സ്വപ്ന രാജകുമാരൻ

“‍ഇരുളുന്നുവീണ്ടും….
ഈ പകലിനെ താണ്ടി..
പഴയ മൺപാതയിലൂടെ
എൻ കരവും പിടിചു നീ മെലേ
പതിയെ നടന്നൊനു വന്നു
ഒർമകൾ തൻ മണിചെപ്പു തുറന്ന്…
പകലിൽ ഞാൻ കണ്ടതൊന്നൊനായ്
എന്റെ കനവിൽ മെലെ തെളിഞ്ഞു…
വെറുതെ ഇരുട്ടിൽ ഞാൻ നോക്കി
എൻ കനവിൻ ജാലക്കം തുറന്നു..
വെള്ളകുതിര പുറതേറി
ഒരു ചെറു പുഞ്ചിരി തൂവി
എങ്ങു നിന്നോ പറന്നു നീ വന്നു
എന്നെന്റെതു മാത്രമായ് മാറി….
ഇന്നുമെൻ കിനവുകളിലെങ്ങോ
നിന്റെ കുതിരകുളബടി ശബ്ദം
എൻ സ്വപ്നജാലക വാതിൽ
അറിയാതെ മെലേ തുറക്കുന്നു…”

ഒരു പത്താം ക്ലസ്സുകാരിയുടെ കവിത….

ഇതു നിനക്കായ്

“നിന്റെ പ്രണയാഗ്നിയിൽ വെന്തു നീറുന്ന
എന്നെ നീ അറിയുന്നില്ലയോ..
എവിടെയോ നീ കുറിച്ചിട്ട വരികൾ
കണ്ടു ഞാൻ അറിയാതെ നിന്നെ അറിഞ്ഞു…
നിന്നെ ഞാൻ അറിഞ്ഞതു നീ അറിയാതെ
നീ എന്നിലെകാഴ്ന്നാഴ്ന്നു പോയി..
എത്ര കാലതോള്ളമതു നിന്നെ വല്ലയം ചെയ്യും
ഇനിയെത്ര കാലമതു നീ മറച്ചു വയ്ക്കും..
നിന്റെ വാകു കേൾക്കുവാൻ കാതിരിപ്പു ഞാൻ
നിന്നിലെ ഞാനെന്ന തോഴി..
പലതും നീ പറഞ്ഞു തീർന്നെങ്ങിലും
പറയതതിതുമാത്രമിന്നും…
നിന്റെയുള്ളിലെ പ്രണയാഗ്നിയിൽ
നീ അറിയാതെ വെന്തു നീറുന്നു ഞാൻ
നിന്നിലെ ഞാനെന്ന തോഴി..
ഇതു നിന്നിലെ ഞാനെന്ന തോഴി….”

പ്രിയ സുഹൃത്തേ നിനക്കു വേണ്ടി

“വിറയാർന്നോരെൻ കരമൊന്നു നീട്ടിയപ്പോൾ
അലിവോടേ മെലേ നീ കയിലൊതുക്കിയലോ..
സുഹൃത്തേഅന്നു ഞാൻ അറിഞ്ഞു
ഈ ലോകമെത്ര ചെറുതാണെന്ന്
സുഹൃത്തേ അന്നു ഞാൻ അറിഞ്ഞു
നിന്റെ സ്നെഹമെനികെത്ര വിലപെട്ടത്താണെന്ന്
തളരുന്നൊരെൻ മനസിനേയും
പിടയുന്നൊരെൻ നെഞ്ചിലെ അഗ്നിയേയും
അണക്കാനായ് പെയ്തൊരീ
തുലാമഴ പോലെയാണെനികു നീ
എവിടേയൊ ഞാൻ കുഴിചു മൂടിയ വരികളേ
ഞാൻ പോലുമറിയാതെ മ്രുതുവായി തൊട്ടുണർത്തി
എന്നിതാ നിനക്കായി എനന്തരങ്ങതിൽ നിന്നും
ഈ വരിക്കള്‍ പിറക്കുന്നു…. ഒരു നേർത തെന്നൽ പോലേ…”

മഴ..