സഹയാത്രികെ, പലപ്പോഴും, നമുക്ക് ചുറ്റിലും ഉള്ളവയിലൂടെ നമ്മള്‍ സ്നേഹിക്കുന്നത്തത് നമ്മളെ തന്നെയാണ്... -നമ്മുടെ തന്നെ വിചാരങ്ങളെ, വികാരങ്ങളെ, പ്രതീക്ഷകളെ, സ്വപ്നങ്ങളെ...
നമ്മുക്ക് ചുറ്റും ഉള്ള ഓരോ മനുഷ്യരും ഓരോ ചില്ല് ജാലകങ്ങള്‍ ആണ്- അവരുടെ തന്നെ മനസിലേക്ക് തുറക്കുന്ന ചില്ല് ജാലകങ്ങള്‍... പക്ഷെ, പ്രകാശം പ്രതിഫലിക്കാത്ത ആ ജാലക ചില്ലുകള്‍, നമ്മുടെ കണ്ണില്‍ ഒരിക്കല്‍പ്പോലും പതിയുന്നതെയില്ല...
കാരണം, നാം അവയ്ക്കിടയില്‍ തിരയുന്നത്- നമ്മുടെ തന്നെ സങ്കല്‍പ്പങ്ങളെ- -നമ്മെ തന്നെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്ന വെറും മുഖ കണ്ണാടികളെ മാത്രമാണ്...
സത്യം പറഞ്ഞാല്‍, ജാലക ചില്ലുകളെ പോലെ തന്നെ, മുഖ കണ്ണാടിയും നമ്മള്‍ കാണുന്നതെയില്ല... (ഒന്നോര്‍ത്തു നോക്ക്, മുഖ കണ്ണാടിയില്‍ നീ എന്നും നോക്കുന്നത്-കാണുന്നത് എന്തിനെയാണ്..? നിന്നെയോ-അതോ കണ്ണാടിയെയോ...)
ചരട് വലികള്‍ക്ക് ഒത്തു തുള്ളുന്ന ഒരു പാവ, നിര്‍ദേശങ്ങള്‍ക്ക് ഒത്തു പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന ഒരു യന്ത്രം എന്നതിലുപരി, കണ്ണാടിക്കും ഉണ്ടാവില്ലേ അതിന്‍റേതായ ഒരു വ്യക്തിത്വം... അപ്പോള്‍ പിന്നെ, ഒട്ടേറെ സമാനതകള്‍ കണ്ടേക്കാം എങ്കിലും, എന്നെങ്കിലും-എന്തിലെങ്കിലും ഒരു അഭിപ്രായ വ്യത്യാസം ഉണ്ടാവാതെ തരമില്ല- -അതുണ്ടായില്ലെങ്കിലെ അത്ഭുതമുള്ളൂ... അത് നമ്മുടെ വികാരങ്ങളെ മുറിപ്പെടുത്തും...
മുന്നിലുള്ളവയെ, നമ്മുടെ മുന്‍ ധാരണകളോടെ സമീപിക്കാതെ ഇരുന്നാല്‍, അതെങ്ങനെയോ അങ്ങനെ (അതിന്‍റെ വിരൂപതയോടും-സുന്ദരതയോടും കൂടി) തന്നെ കാണാന്‍, മനസിലാക്കാന്‍, ഉള്‍ക്കൊള്ളാന്‍, സ്നേഹിക്കനായാല്‍, നമ്മള്‍ക്കൊരിക്കലും വിഷമിക്കേണ്ടി വരില്ല...
മറിച്ച്, നമുക്ക് മുന്നിലുള്ളവയുടെ വ്യക്തിത്വം അംഗീകരിക്കാതെ, നമ്മുടെ ഇഷ്ട്ടാനിഷ്ട്ടങ്ങള്‍- സങ്കല്‍പ്പങ്ങളും മാത്രം അവയില്‍ നിന്ന് നാം പ്രതീക്ഷിക്കുമ്പോള്‍, സ്വാഭാവികമായും നമുക്ക് ദുഖിക്കേണ്ടി വരും...
സഹയാത്രികെ,
ReplyDeleteപലപ്പോഴും, നമുക്ക് ചുറ്റിലും ഉള്ളവയിലൂടെ നമ്മള്‍ സ്നേഹിക്കുന്നത്തത് നമ്മളെ തന്നെയാണ്...
-നമ്മുടെ തന്നെ വിചാരങ്ങളെ, വികാരങ്ങളെ, പ്രതീക്ഷകളെ, സ്വപ്നങ്ങളെ...
നമ്മുക്ക് ചുറ്റും ഉള്ള ഓരോ മനുഷ്യരും ഓരോ ചില്ല് ജാലകങ്ങള്‍ ആണ്-
അവരുടെ തന്നെ മനസിലേക്ക് തുറക്കുന്ന ചില്ല് ജാലകങ്ങള്‍...
പക്ഷെ, പ്രകാശം പ്രതിഫലിക്കാത്ത ആ ജാലക ചില്ലുകള്‍,
നമ്മുടെ കണ്ണില്‍ ഒരിക്കല്‍പ്പോലും പതിയുന്നതെയില്ല...
കാരണം, നാം അവയ്ക്കിടയില്‍ തിരയുന്നത്-
നമ്മുടെ തന്നെ സങ്കല്‍പ്പങ്ങളെ-
-നമ്മെ തന്നെ പ്രതിഫലിപ്പിക്കുന്ന വെറും മുഖ കണ്ണാടികളെ മാത്രമാണ്...
സത്യം പറഞ്ഞാല്‍,
ജാലക ചില്ലുകളെ പോലെ തന്നെ,
മുഖ കണ്ണാടിയും നമ്മള്‍ കാണുന്നതെയില്ല...
(ഒന്നോര്‍ത്തു നോക്ക്,
മുഖ കണ്ണാടിയില്‍ നീ എന്നും നോക്കുന്നത്-കാണുന്നത് എന്തിനെയാണ്..?
നിന്നെയോ-അതോ കണ്ണാടിയെയോ...)
ചരട് വലികള്‍ക്ക് ഒത്തു തുള്ളുന്ന ഒരു പാവ,
നിര്‍ദേശങ്ങള്‍ക്ക് ഒത്തു പ്രവര്‍ത്തിക്കുന്ന ഒരു യന്ത്രം എന്നതിലുപരി,
കണ്ണാടിക്കും ഉണ്ടാവില്ലേ അതിന്‍റേതായ ഒരു വ്യക്തിത്വം...
അപ്പോള്‍ പിന്നെ,
ഒട്ടേറെ സമാനതകള്‍ കണ്ടേക്കാം എങ്കിലും,
എന്നെങ്കിലും-എന്തിലെങ്കിലും ഒരു അഭിപ്രായ വ്യത്യാസം ഉണ്ടാവാതെ തരമില്ല-
-അതുണ്ടായില്ലെങ്കിലെ അത്ഭുതമുള്ളൂ...
അത് നമ്മുടെ വികാരങ്ങളെ മുറിപ്പെടുത്തും...
മുന്നിലുള്ളവയെ,
നമ്മുടെ മുന്‍ ധാരണകളോടെ സമീപിക്കാതെ ഇരുന്നാല്‍,
അതെങ്ങനെയോ അങ്ങനെ (അതിന്‍റെ വിരൂപതയോടും-സുന്ദരതയോടും കൂടി)
തന്നെ കാണാന്‍, മനസിലാക്കാന്‍, ഉള്‍ക്കൊള്ളാന്‍, സ്നേഹിക്കനായാല്‍,
നമ്മള്‍ക്കൊരിക്കലും വിഷമിക്കേണ്ടി വരില്ല...
മറിച്ച്,
നമുക്ക് മുന്നിലുള്ളവയുടെ വ്യക്തിത്വം അംഗീകരിക്കാതെ,
നമ്മുടെ ഇഷ്ട്ടാനിഷ്ട്ടങ്ങള്‍- സങ്കല്‍പ്പങ്ങളും മാത്രം അവയില്‍ നിന്ന് നാം പ്രതീക്ഷിക്കുമ്പോള്‍,
സ്വാഭാവികമായും നമുക്ക് ദുഖിക്കേണ്ടി വരും...
nice lines
ReplyDelete